Blogs
Deze blogs zijn ook te lezen op www.facebook.com/dyslexiespecialist
Ieder kind verdient een nieuwe kans.
Op dit moment begeleiden we een jongen, een zogenaamde thuiszitter. Hij zat op een school met kinderen die hem steeds treiterden. Het maakte hem boos en hij werd agressief. Hij werd geschorst en het werd zo erg dat hij thuis kwam te zitten. Een paar maanden is hij thuis gebleven. Daar lag hij voornamelijk op de bank met een dekentje over zich heen.
Er is iets veranderd in zijn situatie: hij heeft een nieuwe kans gekregen als gastleerling op een andere school. Het is voor een korte periode, na de vakantie gaat hij naar de middelbare school. Hij is zich bewust van deze kans en gedraagt zich als een gast. Deze school vangt hem liefdevol op, ze geven hem de ruimte om tot rust te komen.
Ik heb het voorrecht om deze jongen te begeleiden. We bieden hem een kans om achterstanden in te halen en te reflecteren op zijn gedrag. Hij pakt ook deze kans, hij oefent en is betrokken bij de gesprekken. Hij maakt goed contact, is open en maakt grapjes.
Het is bijzonder om te zien wat er met een kind gebeurt, als het uit een onveilige omgeving wordt gehaald en op mag bloeien in een andere, begripvolle omgeving.
Diploma MBO niveau 1
“Ga er maar vanuit dat je nooit een diploma zal kunnen halen.” Dat zei de leerkracht vroeger tegen hem. Gisteren heeft hij zijn diploma MBO niveau 1 behaald.
Hij zat op het speciaal onderwijs, hij had veel moeite met lezen en schrijven. Op school besteedden ze er geen aandacht aan, hij moest maar wat woordjes naschrijven en eenvoudige schrijfoefeningen eindeloos herhalen. Hij kwam terecht in deze praktijk en al snel werd duidelijk dat er sprake was van zeer ernstige dyslexie. Een onderzoek werd uitgevoerd en de diagnose gesteld. Het lezen werd aangepakt en langzaam maakte hij vorderingen. Ook het schrijven kwam tot ontwikkeling.
Nu, jaren later, kan hij nog steeds boos worden op de manier waarop hij werd benaderd op die school. Hij heeft zichzelf leren kennen en zijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Hij heeft zich verder ontwikkeld en heeft zijn diploma MBO niveau 1 behaald. Zijn diploma-uitreiking is deze week.
Het is zeer belangrijk om te kijken naar de mogelijkheden van elke leerling en eruit te halen wat erin zit.
Spelling
“Waarom bestaat er geen dyslexietaal voor spelling? Dan kunnen we het allemaal opschrijven zoals we het horen.”
Kinderen met ernstige dyslexie hebben heel veel moeite met spelling. Het automatiseren van de spellingsregels gaat moeizaam en als ze die eindelijk onder de knie hebben, zijn er weer zoveel uitzonderingen op de regel. De woorden klinken voor een dyslectisch kind vaak heel anders dan de manier waarop ze geschreven moeten worden.
Deze week deed een meisje deze uitspraak, ze werkt ontzettend hard en het is zo moeilijk voor haar. Haar doorzettingsvermogen is bewonderenswaardig.
Rekenen
Na een heerlijke vakantie vol inspiratie, zijn we weer druk bezig in de praktijk. Nieuwe leerlingen zijn in kaart gebracht en er is een geweldige samenwerking met een basisschool tot stand gekomen.
Op dit moment zijn er veel leerlingen in de praktijk die kampen met rekenproblemen. Rekenen bestaat voor een groot deel uit redactiesommen. Veel kinderen hebben moeite met de “rekentaal”: hoe haal je de som uit een verhaaltje? Het is belangrijk om al vroeg te beginnen met het aanpakken van deze sommen, omdat de regering het halen van de rekentoets verplicht stelt in het voortgezet onderwijs. Samen met een collega ga ik de rekentoets analyseren en bekijken welke vaardigheden worden gevraagd. Op deze manier kunnen we de kinderen voorbereiden op deze toets.
Inspiratie
Van een leerling kreeg ik een kaart, haar woorden geven precies weer waarom ik dit werk met zoveel plezier doe:
“Namens mij en mijn ouders, bedankt voor de goede steun en bijles! Ik vond de bijles altijd nuttig en gezellig en op momentjes dat ik voor mijn examens panikeerde, had ik een fijne steun aan jou. Hopelijk blijf je je werk nog lang leuk vinden, want je bent super als teacher en coach.”
Hoe voelt het om dyslectisch te zijn?
“Mijn leven wordt bepaald door dyslexie. Ik moest steeds dingen aan andere mensen vragen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen, nu kan ik mezelf zijn.”
De afgelopen jaren hebben kinderen en leerlingen van alles verteld over hun worstelingen en ervaringen. De uitspraak van deze week komt van een man van 22 jaar. Hij komt al enkele jaren in de praktijk voor extra ondersteuning.
Al mijn leerlingen zijn dyslectisch (op één na). De jongste is 9 jaar en gisteren heb ik een man van 41 ingeschreven. Allemaal beleven ze het feit dat ze dyslectisch zijn anders. De meeste kinderen die hier komen, hebben vaak een periode van onzekerheid achter de rug. Het lezen op school wil niet echt goed lukken, ze zien andere kinderen sneller vooruitgaan. De spellingsregels kunnen ze maar niet onthouden. Ze begrijpen niet hoe het komt. Vaak voelen ze zich dom. Eerst leg ik uit wat dyslexie is en geef aan dat ze echt niet dom zijn, zelfs Einstein was dyslectisch. Dan gaan we op zoek naar de sterke kanten van het kind of de leerling. De meeste dyslectici hebben een sterk ontwikkeld ruimtelijk inzicht, dus is visuele ondersteuning van groot belang.
Wat zou je het allerliefst willen lezen?
Deze vraag stelde ik aan een zeer ernstig dyslectische jongen. Zonder aarzelen antwoordde hij: “De Da Vinci Code.” Het was zijn allergrootste wens, maar dacht dat het hem toch nooit zo lukken.
We zijn het boek gaan lezen, met een speciale techniek die zeer goed werkt bij dyslectici. Allereerst heb ik in alle lange woorden de basiswoorden gemarkeerd. En als je het boek kent, het staat vol met lange woorden en lange zinnen. Iedere keer lees ik de bladzijde een keer voor, daarna leest hij het. We zijn nu op bladzijde 344.
Hij is zo ontzettend trots dat hij het boek leest, dat zijn zelfvertrouwen groeit. Ook zijn leesniveau gaat omhoog.
Het is belangrijk om het favoriete boek met een dyslectisch kind te lezen, ook al lijkt het veel te moeilijk.
Examenstress
Het is weer een spannende tijd voor de leerlingen, de lange periode op school is achter de rug, er wacht een nieuwe enerverende toekomst. De keuze is gemaakt voor de vervolgstudie, nu alleen nog het examen halen.
Het is zover, je zit klaar met het examen voor je. En dan schiet je in de stress, het duizelt voor je ogen. Je wist zoveel en nu kun je de informatie niet oproepen. Wat doe je dan?
Allereerst is het belangrijk om een paar keer diep adem te halen, de zuurstof stroomt in je cellen en je lichaam ontspant.
Hier zou ik adviseren om de “luie 8″ te maken, het kan ook door de beweging met je vinger op tafel te maken. Maak eerst alle opgaven die je meteen kunt maken, daarna maak je de opdrachten die je moeilijker vindt. Door te beginnen kom je in de flow en neemt de focus toe. Kijk even naar een ander onderdeel en kom er later weer op terug. Vaak kijk je er dan op een andere manier naar en weet je het ineens weer.
Als een examen niet goed is gegaan, praat er dan over, geef je gevoel de ruimte. Laat het daarna achter je, blijf er niet in hangen en richt je op het volgende examen. Je weet dat je het goed hebt geleerd, zoek weer het vertrouwen en zet de volgende stap.
“Het wordt dan opgeruimd in mijn hoofd.”
We kennen het allemaal wel, we hebben een drukke dag gehad, ons hoofd zit vol.
Kinderen die bij ons komen hebben ook vaak een drukke schooldag achter de rug. Bij sommige kinderen laat ik voordat we beginnen de “luie 8” tekenen. Het is een vloeiende beweging, zonder je pen of potlood van het papier te halen. Op deze manier kunnen ze zich beter concentreren. Het heeft te maken met een betere samenwerking tussen beide hersenhelften. Een jongen zegt hierover: “Als ik de luie 8 teken, dan wordt het opgeruimd in mijn hoofd. Dingen zitten in je hoofd, en als je hoofd propvol zit, dan kun je je niet concentreren.”
Je zou het ook eens kunnen proberen voor jezelf of met je kinderen, het geeft weer rust in je hoofd en buik.
“Niets mag fout gaan, het moet lukken!”
“Niets mag fout gaan, het moet lukken!” Met deze overtuiging voerde een leerling de druk zo hoog op, dat hij moest overgeven als hij een proefwerk moest maken. Tijdens de toetsen blokkeerde hij en de resultaten vielen tegen.
Tijdens de coachingsgesprekken kwam hij erachter dat deze gedachte geen helpende gedachte is. Via oefeningen heeft hij helpende gedachten voor zichzelf geformuleerd: “Ik heb het goed geleerd, ik kan het. Ik heb vertrouwen in mezelf.”
Volgens zijn moeder stapt hij nu op de fiets en zegt tegen zichzelf: “Ik kan het, ik heb er vertrouwen in.” Tijdens proefwerken is hij nu rustig en presteert ook beter.
Lezen als je dyslectisch bent
In het weekend ben ik in gesprek geraakt met een dyslectische man. Ik was heel benieuwd naar zijn ervaringen en vroeg hem of hij kon beschrijven wat er gebeurt tijdens het lezen. Dit is wat hij erover vertelde:
“Je begint gewoon te lezen en ineens vertraagt het, alsof je erin vastgeplakt wordt. Het gaat ineens langzaam en letter voor letter lees je dan het woord, maar in gedachten spreek je het woord al uit.
Als je leest spring je niet automatisch naar de volgende regel, je leest en merkt dat je het al eerder gelezen hebt.
Als je een zin leest, zie je dat er het woord “het” staat. Je leest de zin en leest dan “een”, zomaar ineens. Je leest verder en merkt dat het niet klopt. Dan moet je de zin weer opnieuw lezen.
Het lezen gaat langzaam en ik doe lang over het lezen van een tekst.”